Peter Leemeijer
3 februari 2020
Het Amsterdamse Sarphatipark en het Vondelpark getuigen er van dat “natuur” in Nederland aangelegd of in ieder geval bestuurd wordt. Echte natuurontwikkeling zoals bij de Oostvaardersplassen vraagt op den duur om ingrijpen. In de tijd van de Grote Depressie (of we van de Eerste Grote Depressie moeten spreken is nog de vraag) zijn bij vier Hollandse steden projecten van aangelegde natuur ondernomen, tevens werkverschaffingsproject: het Haagse Zuiderpark, het Kralingse Bos, de Leidse Hout en het grootste, dat onder de naam Amsterdamse Bos door het leven gaat.
https://www.krapuul.nl/blog/2744262/een-bos-dat-altijd-een-plan-zal-blijven/
De redactie van InZuid is niet aansprakelijk voor de inhoud van alle direct gelinkte berichtgeving, inclusief de op deze site geplaatste 1 op 1 persberichten.
Hierboven vind je de link naar het hele artikel bij de bron.
Hieronder al een weergave van een deel van het artikel.
Meer dan een generatie heeft de aanleg van het Amsterdamse Bos geduurd. Voor mij zal het altijd het Bosplan blijven heten, als getuigenis van sociaaldemocratisch plandenken uit de jaren dertig, en het is nog later officieel geopend dan ik mij als Amsterdammer zou kunnen herinneren: in 1970. En of het niet altijd een Bosplan zal blijven zou ik niet durven ontkennen.
Foto: Wikipedia